นับตั้งแต่เดือน พฤษภาคม พ.ศ. 2541 มาจนถึง วันนี้ในปี พ.ศ. 2550 วันและเวลาได้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว มาก จนทีมงานของเราอันประกอบไปด้วยหลาย ๆ หน่วยงาน ไม่ว่าจะเป็นกำลังพลของกองทัพเรือ นักวิชาการจากหลาย ๆ สถาบันและมหาวิทยาลัย รวมทั้งข้าราชการในโครงการอนุรักษ์พันธุกรรมพืช อันเนื่องมาจากพระราชดำริ สมเด็จพระเทพรัตน ราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี  อาจจะลืมเลือนเหตุการณ์ บางอย่างที่เป็นทั้งเบื้องหน้าเบื้องหลังของการทำงาน ในทะเลอ่าวไทยและทะเลอันดามัน โดยเฉพาะเบื้องหลัง ของการทำงานอาจจะลืมเลือนไปจนหมดสิ้น แต่ผู้เขียน ยังมีความทรงจำที่มิอาจจะลืมเลือนมากมาย โดยจะขอ กล่าวถึงหน่วยงานแรกก่อนคือ
 
       
   

หน่วยสงครามพิเศษ ทางเรือ (นสร.) กองเรือยุทธการ กองทัพเรือ น้องๆ นสร ได้ดูแลพวกเราที่เป็นนักวิชาการ ที่ได้ไปร่วมสำรวจ เกาะถึง 40 กว่าเกาะ บางคนก็ว่ายน้ำไม่แข็งหรือบางคน ก็ว่ายน้ำไม่เป็นแต่ก็ใจถึง ทั้งนี้เพราะแน่ใจในความ ปลอดภัยที่อยู่ในการดูแลของหน่วยงานที่มี ประสิทธิภาพสูง และด้วยพระบารมีที่คุ้มเกล้าทำให้ แคล้วคลาด ปลอดภัยกลับมาทุกครั้ง ทั้งที่ในบางครั้งก็มี เหตุการณ์ที่ระทึกใจ เกิดขึ้นซึ่งผู้เขียนจะบรรยายไว้ใน บางตอนของเรื่องราว

จากความประทับใจที่พวกเราได้รับมีเรื่องราว มากมายที่เกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการขึ้นเขาลงเรือ โดยเฉพาะบางคนที่มีช่วงขาสั้นการปีนขึ้นเขาหรือ ปีนลงจากเขาในที่ลาดชันจะทำได้ยากมาก แต่น้องๆ นสร.  ได้ให้ความอนุเคราะห์โดยการให้เหยียบเข่าเกาะ บ่าก่อให้เกิดความซาบซึ้งเป็นอย่างมาก เพราะยัง ไม่เคยมีใครทำให้ขนาดนี้  นอกจากนี้ยังสอนให้ ผูกเชือกรองเท้าอย่างแน่นหนาไม่หลุดง่าย รวมทั้ง วิธีการเดินตามไหล่เขาไม่ให้ตก บริเวณใดที่ค่อนข้างจะไม่ปลอดภัยก็จับจูงกันไปทีละก้าว ๆ การขึ้นเรือลง เรือยาง เรือรบ ก็ดูแลเป็นอย่างดี เมื่อขึ้นเกาะบางเกาะ ที่ไม่มีคนอยู่อาศัย ก็กรุณาสร้างห้องอาบน้ำและห้องสุขา ชั่วคราวได้อย่างสวยงามน่ารักมาก มีพื้นห้องน้ำที่ปูด้วย เศษปะการังสีขาว ทำให้สังเกตเห็นคุณยาวหรือสัตว์ เลื้อยคลานบางชนิดที่อาจมาเยือนในบางครั้งได้ง่าย ส่วนผนังห้องก็บุด้วยสแลนสีเข้ม 2 ชั้น ช่วยให้ปลอดภัย จากการถูกมองเห็นจากภายนอก แต่ที่พิเศษยิ่งไปกว่า นั้นก็คือในบรรยากาศที่มี ความสุข และความปลอดภัย อย่างนั้น ยังมีความสวยงามของบรรยากาศ ที่ไม่มีใคร จะคาดคิดว่าจะมีโอกาสได้เห็นอย่างพวกเรา ก็คือ เรา สามารถนั่งชมดาวที่มองเห็นระยิบระยับในยามค่ำคืน ผ่านหลังคาที่เปิดโล่ง ไม่ว่าจะเป็นดาวลูกไก่ ดาวศุกร์  ดาวเคราะห์ ดาวฤกษ์ แต่ไม่ใช่วิโรจน์นะ ท่านที่ ได้อ่านในสิ่งที่เราบรรยายไปแล้วก็คงจะอิจฉาเราไป ตาม ๆ กัน  เพราะนั่นคือความจริงที่พวกเราได้ไปประสบมาแล้ว และเราก็เชื่อว่าคงมีคนจำนวนไม่มาก นักที่จะมีโอกาสที่ดีเช่นพวกเรา   นอกจากโอกาสที่มี ความสุขในห้องน้ำที่ปูด้วยปะการังที่สวยงามและ ประดับไปด้วยดาวนานาชนิดแล้วประสบการณ์อีก อย่างหนึ่งที่เราได้รับก็คือ ในขณะที่เรามีบรรยากาศที่ อยู่ล้อมไปด้วยน้ำกับฟ้า ที่สวยงามอย่างนั้นแต่เราก็ขาด น้ำจืด ใครจะรู้บ้างว่าเราได้รับมอบสิทธิในการใช้น้ำจืด อาบน้ำแต่ละครั้งเพียง 5 ขันเท่านั้น ห้ามใช้เกินโดย เด็ดขาด ห้ามอาบน้ำช้าด้วย เพราะมีห้องน้ำห้องเดียว จากเหตุผลดังกล่าวทำให้ นสร. และนักวิชาการเพศชาย บางคนสละสิทธิ์ไม่อาบน้ำเช่นกัน  บางท่านที่ร่างกาย มีมวลค่อนข้างมากถ้าจะใช้น้ำจืดเพียง 5 ขัน ก็คิด ไม่ออกว่ามันจะทั่วตัวได้อย่างไร  เลยมีวิธีใหม่ ถือ โอกาสเล่นน้ำทะเลเสียก่อนรวมทั้งสระผมด้วยน้ำทะเล เสียด้วย  ความจริงก็ไม่ค่อยชอบทำวิธีนี้เท่าไหร่หรอก แต่ก็จำเป็นนะ แต่พอทำไปก็พบว่ามันสบาย ประหยัด น้ำจืดและก็สะอาดจริง ๆ   หลังจากเสร็จวิธี ดังกล่าวแล้ว จึงขึ้นมาใช้น้ำจืดล้างตัวถ้าทำแบบนี้ ก็ใช้น้ำจืดแค่ 3 ขัน ก็พอแล้ว ไม่เชื่อก็ลองทำดูได้ ไม่หวงห้ามวิธีการรับรอง ว่าสะอาดและสบายแน่ ๆ  แต่ถ้าในกรณีที่น้ำจืดไม่พอ และไม่มีน้ำล้างตัว เวลาขึ้นจากทะเลก็ให้เช็ดตัวให้แห้ง แล้วโรยด้วยแป้งเย็นพิเศษตรางู ไม่ใช้หัวงู   นี่ไม่ได้ โฆษณาให้นะเพราะไม่ได้รับจ้างใครหรือได้ค่า สปอน-เซอร์จากใครก็จะช่วยให้ไม่เหนียวตัวเช่นกัน  สุดท้าย ของการพักแรมบนเกาะพวกเราก็นอนหลับเป็นสุขใจ เพราะแน่ใจใน ความปลอดภัยด้วยการคุ้มกันของ นสร. เจ้าเก่า

                นอกจากบรรยากาศในการพักแรมบนเกาะ ที่สุดจะบรรยายแล้ว จะมีใครรู้บ้างว่าบนความยาก ลำบากของการขึ้นเขาลงเรือและการเข้าห้องน้ำที่สวย งาม มีโอกาสเล่นน้ำทะเลในบรรยากาศที่งดงาม ยังมีอีก อย่างหนึ่งที่ไม่มีใครจะคาดถึงคำพังเพย ที่ชอบกล่าวกัน ว่า "กองทัพต้องเดินด้วยท้อง" ดังนั้นอาหารที่พวกเรา รับประทานกันทุกมื้อบนเกาะ ท่ามกลางป่า ขุนเขา และ ธรรมชาติเหล่านั้น เราจะได้รับประทานอาหารจาก พลาธิการของทุก ๆ หน่วยงานของกองทัพเรือที่มีฝีมือ และมีชื่อเสียงในการประกอบอาหาร การจัดอาหาร จะมีการจัดโต๊ะที่สวยงามปูด้วยผ้าที่มีจีบระบายเหมือน กับในเวลาที่เราเข้าไปในงานเลี้ยงตามโรงแรมหรูๆ ทุกครั้งไป  และไม่ต้องแปลกใจเลยว่าเราจะมีอาหาร รับประทาน นอกจากจะอร่อยทุกมื้อ ทุกวัน ๆ ละ 3 เวลา ในบรรยากาศ ที่สวยงามท่ามกลางทะเลและขุนเขาแล้ว  เรามีเครื่องดื่ม อาหารว่าง ของขบเคี้ยว และน้ำดื่ม บรรจุขวดในจำนวนไม่จำกัด

กำหนดการปฏิบัติงานประจำวันของเราก็คือ 6-7-8-16 และ 18 ถ้าจะเอาตัวเลขเหล่านี้ไปตีเป็น ลอตเตอรี่ก็ยังได้ไม่ห้ามกัน แต่ถ้าถูกแล้วอย่าลืมผู้เขียน หรือซื้อขนมมาฝากกันบ้างก็แล้วกัน จากกำหนดการ ที่เริ่มจาก 06.00 น.  คือตื่นนอนอาบน้ำแต่งตัว  07.00 น. อาหารเช้า สนทนาปราศัยกันบ้าง  08.00 น.  รับอาหาร กล่องและน้ำดื่มพร้อมสำหรับการออกปฏิบัติงาน จนถึงเวลา 16.00 น. 18.00 น. ก็อาหารเย็น  หลังอาหาร เย็นมีการประชุมเพื่อชี้แจงรายละเอียดเพิ่มเติม รวมทั้ง พื้นที่ที่จะปฏิบัติงานในวันรุ่งขึ้น ก็เป็นเช่นนี้ทุกวันจน เสร็จสิ้นภารกิจ หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจ ทั้งหมดก่อน เดินทางกลับ  จะมีการนำเสนอผลการปฏิบัติงานของ ทุกกลุ่มรวมทั้งส่งรายงานให้กับ เจ้าหน้าที่ อพ.สธ.

ในการปฏิบัติงานของคณะปฏิบัติงานวิทยา- การ มีการแบ่งออกเป็นหลายกลุ่มตามความเชี่ยวชาญ และความสนใจทั้งทางด้านกายภาพ และชีวภาพ  ตัวอย่างเช่น กลุ่มศึกษาความหลากหลายของพืชและกลุ่ม ศึกษาความหลากหลายของสาหร่ายทะเลและหญ้า ทะเล เป็นกลุ่มที่น่าจะมีความทรหดอดทนมากที่สุด ซึ่ง ความทรหดอดทนเทียบจากอายุของหัวหน้า กลุ่ม ซึ่งทั้ง 2 กลุ่มมีหัวหน้ากลุ่มที่มีอายุมากกว่าหกสิบปีไปแล้ว โดยที่กลุ่มพืชในแต่ละวันต้องเดิน ทางหลายกิโลเมตร อาจต้องขึ้นเขาลงเขา ลุยน้ำ ส่วนอีกกลุ่มต้องลงทะเล เพื่อเก็บตัวอย่างสาหร่ายทะเลและหญ้าทะเลทั้งวัน เช่นกัน ทั้ง 2 กลุ่มนี้เมื่อกลับมาถึงที่พักก็ยังมีงานต้องทำ ต่อจากตัวอย่างที่เก็บมาได้  ด้วยการอัดตัวอย่างแห้ง  ตัวอย่างเปียกที่ดองด้วย 70% เอทานอล จนกว่าจะเสร็จ งาน รวมทั้งการจัดเก็บกวาดทำความสะอาดสถานที่ด้วย ใช้เวลาวันหนึ่งอย่างคุ้มค่า ยอมให้เวลาล่วงเลยไปจนถึง เที่ยงคืน จึงจะได้อาบน้ำและพักผ่อน

ส่วนกลุ่มที่ทำการศึกษาความหลากหลายของ นก หรือปักษาก็ต้องเดินทางกันอย่างทรหด วันหนึ่ง ๆ เดินกันหลายกิโลเมตรและต้องรีบตื่นก่อนไก่เพื่อไป รอดูนก ต้องเดินทางไปปฏิบัติงาน ก่อนกลุ่มอื่น บางครั้ง ก็ต้องออกไปก่อนหกโมงเช้า ซึ่งต้องยอมอดอาหารเช้า เพราะมิเช่นนั้นจะไม่พบนกที่ออกหากินเวลาเช้าเช่น กัน โธ่เอ๋ย ทำไมถึงต้องฝึกตนให้อยู่บนความยากลำบาก อะไรปานนั้น  นกที่หากินตอนกลางคืนก็มีเยอะแยะไม่รู้จักศึกษากัน

กลุ่มศึกษาความหลากหลายของหอยทากบก และกลุ่มศึกษาความหลากหลายของสัตว์สะเทิน น้ำสะเทินบกและสัตว์เลื้อยคลาน จะปฏิบัติงานทั้งเวลา กลางวันและกลางคืน ดังนั้นในการปฏิบัติงาน โดย เฉพาะกลุ่มสัตว์สะเทินน้ำสะเทินบกเวลาจะเดินทาง ไปส ำรวจก็จะสวดมนต์ภาวนาขอให้ฝนตกเยอะ เพราะ ยิ่งหลังฝนตกจะพบสัตว์เหล่านั้นได้ง่ายและจำนวนมาก ในขณะที่กลุ่มทำการศึกษาเรื่องสัตว์เลื้อยคลาน ก็จะ ภาวนาว่าฝนอย่าตกเลย ขอให้แดดออกจะได้พบสัตว์ ในกลุ่มนี้จำนวนมากเพราะถ้าอุณหภูมิของพื้นป่าสูงขึ้น สัตว์กลุ่มนี้ก็จะออกมาให้พบเห็นมากเช่นกัน  แต่ที่ สำคัญคณะปฏิบัติงานวิทยาการในทั้งสองเรื่องนี้กลับ เป็นนักวิชาการกลุ่มเดียวกัน เทวดาก็เลยชักงงว่าคน กลุ่มนี้จะเอาอะไรกันแน่เดี๋ยวจะให้ฝนตก เดี๋ยวจะให้ แดดออก ยุ่งจริงๆ   

ในการปฏิบัติงานบางครั้งคณะปฏิบัติงาน วิทยาการบางกลุ่มต้องไปพักอาศัยกับชาวบ้าน ก็เลยต้อง ทำตัวให้กลมกลืนเข้ากับชาวบ้านได้ดี บางช่วงเวลา  ก็เป็นนักวิชาการ บางช่วงเวลาก็เป็นพ่อครัว แม่ครัว บางช่วงก็ได้เรียนรู้ภูมิปัญญาชาวบ้านเกี่ยวกับการ หาอาหารจากทะเล เช่น การตกหมึกจากระเบียงบ้าน ที่ยื่นออกไปในทะเล การวางลอบดักปลา  บางช่วงก็ต้อง อาศัยหาอาหารจากวัตถุดิบรอบข้างหาหมึกบกนำมา ดัดแปลงเป็นอาหารที่ทำได้อย่างกลมกลืนและเอร็ด- อร่อยจนเป็นที่กล่าวขวัญของผู้ที่ได้มีโอกาสชิมฝีมือ เหล่านั้น  ผู้ที่ได้ชิมฝีมืออาหารเหล่านั้นจงภูมิใจได้เลย ว่าพ่อครัวแม่ครัวเหล่านั้น มิใช่ธรรมดาทั้งนั้น ล้วนแล้ว แต่ไปฝึกวิทยายุทธในการทำอาหารมาจากต่างประเทศ ทั้งนั้น เพราะที่ต่างประเทศไม่ได้มีวัตถุดิบทุกอย่าง ตามที่เราต้องการ

นอกจากความทรงจำที่ดีดีแล้ว... ก็ยังมีความ ทรงจำบางเรื่องที่ยากจะลืม เรื่องราวก็มีอยู่ว่าวันหนึ่ง ของการสำรวจของคณะปฏิบัติงานวิทยาการบางกลุ่ม ที่มีจำนวนประมาณ 10 คน ได้ถูกปล่อยอยู่บนเกาะ ที่ไปทำการสำรวจในเวลาที่ไม่เหมาะสม คือ ตั้งแต่เวลา 16.00 - 21.00 น. อาจจะเป็นไปได้ว่าเขา คิดว่า เราอยาก จะทำการสำรวจสัตว์สะเทินน้ำสะเทินบก และหอยทาก บนเกาะละมั้ง ก็เลยให้เวลาเราเพิ่มเติมมากหน่อย  แต่  ความจริงแล้วเรื่องราวเกิดจากความผิดพลาดทางการ สื่อสารด้วยวาจาที่เราได้นัดหมายให้มารับที่เกาะนี้ แต่มีผู้หวังดีบอกว่าพวกเรากลับไปแล้ว ก็เลยเกิดการ เข้าใจผิดไม่มารับกลับ  พวกเราก็เลยติดเกาะโดยที่น้ำดื่ม ของทุกคนใช้ไปหมด ขนมที่มีติดตัวมาก็ไม่มีเพราะใจดี แจกไปหมดแล้วเนื่องจากเราเสร็จสิ้นภารกิจประจำวัน และเตรียมตัวจะกลับที่พัก แต่บังเอิญตอนบ่ายของ วันเดียวกันนั้นมีภารกิจยุ่งยากเกิดขึ้น เนื่องจากถุงลาก แพลงก์ตอนที่มีราคาแพงมาก เกิดหลุดหายไปในทะเล ก็เลยต้องทำการค้นหาถุงลากแพลงก์ตอนก่อน ทำให้ ไม่มีใครทราบว่าพวกเราหายไป จนเกือบได้เวลาที่ จะนอนนับดาวใต้แสงจันทร์ในที่โล่งแจ้งเสียแล้ว ครั้งนี้ พวกเราได้รับบทเรียนอย่างคุ้มค่า  และก็ไม่สามารถ ติดต่อใครได้ถึงแม้ว่าทุกคนจะมีโทรศัพท์มือถือที่มี คุณภาพดีราคาเกินหมื่นมีแบตเตอรี่เต็ม แต่พอดี บริเวณนั้นไม่มีสัญญาณ  ถึงแม้ว่า นสร. จะพยายามปีน ขึ้นไปหาเครือข่ายบนยอดเขาแล้ว ก็ตาม

ความทรงจำอีกเรื่องหนึ่งของอีกวันหนึ่งก็คือ เวลาประมาณ 16.30 น. เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจการสำรวจ ประจำวันแล้ว เกิดคลื่นลมแรงเรือใหญ่เข้าใกล้เกาะ ที่จะไปพักแรมไม่ได้  จึงลำเลียงคนขึ้นเกาะโดยใช้ เรือยาง เรือยางลำแรกก็ถึงที่หมายเรียบร้อยดี  แต่เหตุเกิด กับเรือยางลำที่ 2  ที่หันเรือเข้าสู้คลื่นไม่ทัน แต่ก็โชคดี เรือเข้าถึงเกาะได้แต่กลับพลิกคว่ำ คนบนเรือจมน้ำ แต่ก็ปลอดภัย ส่วนเครื่องยนต์เรือที่เป็นใบพัดหลุด จากลำเรือจมทรายไปเสียก่อนที่จะทำอันตรายแก่ผู้ใด

ความทรงจำในอีกครั้งหนึ่งก็เช่นกัน เวลา ประมาณ 16.00 น. ของวันหนึ่งเมื่อพวกเราเดินทางกลับ ที่พักด้วยเรือหางยาวของชาวบ้านเพื่อกลับขึ้นฝั่ง แต่ขณะที่ยังอยู่ในระยะทางที่เป็นกลางทะเลลึก ใบพัดของเรือหางยาวยกขึ้นเกือบพ้นน้ำและปัดไปมา  คนขับเรือควบคุมไม่ได้เพราะไม่คุ้นเคยกับเรือลำนี้ เนื่องจากไม่ใช่เจ้าของ ใบพัดของเรือหางยาวยกขึ้น เกือบพ้นน้ำ และจะปัดเข้าหาพวกเราที่เป็นผู้โดยสาร อยู่บนเรือ 10 คน แต่ก็นับว่าเป็นความโชคดีอีกครั้งหนึ่ง ที่พวกเราอยู่กับ นสร.  และ นสร. ท่านหนึ่งรีบกระโดด เข้าไปดับเครื่องเรือได้ทันท่วงทีทำให้เรารอดพ้นจาก อันตรายไปได้โดยที่เราไม่รู้สึกตกใจอย่างไรเพราะยังงง อยู่ แต่ทุกคนก็ควบคุมสติได้นั่งอยู่กับที่ เรือไม่เสียสมดุล จึงไม่เกิดเรือล่มกลางทะเล  ขณะเรือก็ลอยลำอยู่กลาง ทะเลลึกเป็นระยะเวลานานพอสมควร ได้มีคณะ ปฏิบัติงานวิทยาการอีกหลายกลุ่มขับเรือยางผ่านเรา ไปอย่างเฉยเมยถึงแม้จะโบกมือเรียกเท่าไรก็ไม่สนใจ บางกลุ่มก็ตกปลาอยู่ริมฝั่ง เราจะร้องเรียกไปอย่างไร ก็ไม่สนใจเช่นกัน แถมยังมาบอกเราภายหลังอีกว่า คิดว่าเราลอยเรือตกปลาหรือชมทะเลลึกเสียอีก  ที่จริงก็น่าจะคิดได้ตั้งแต่แรกแล้วเชียวนะว่ากลุ่มเรา ที่ลอยเรือกลุ่มนี้นะไม่ใช่นักวิชาการที่มาปฏิบัติงาน ทางทะเลนะจะบอกให้ จึงจะได้มานั่งตกปลาอยู่กลาง ทะเลลึกเพราะพวกเราเป็นกลุ่มที่ปฏิบัติงานประเภท เลื้อย ๆ คลาน ๆ อยู่บนบกนะจ้ะ

สำหรับกลุ่มที่ทำการศึกษาความหลากหลาย ของหอยทากบก คณะปฏิบัติงานวิทยาการมีความ จำเป็นต้องเดินทางไปเก็บตัวอย่างหอยให้ตรงตาม ตารางเวลาที่กำหนดไว้บนเกาะในฝั่งทะเลอันดามัน โดยไม่สนใจว่าจะเป็นอย่างไรทั้งในช่วง เวลาที่คลื่นลม แรง ซึ่งเรือรบต้องใช้เวลาเดินทางประมาณสองชั่วโมง ครึ่ง เมื่อถึงหน้าเกาะเป้าหมาย หัวหน้ากลุ่มจึงได้ ขอพระบารมีของสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี คุ้มครอง ขอให้คลื่นลมสงบ และขอให้ขึ้นบนเกาะ เป้าหมายและปฏิบัติงานได้ สำเร็จ โดยใช้เวลา 2 ชั่วโมง ปรากฏว่าทุกอย่างเป็นไป ตามที่ขอไว้ เมื่อคณะทุกคนขึ้นเรือใหญ่เดินทางกลับ ฐานทัพเรือพังงา ก็ต้องฝ่าคลื่นลมแรงเช่นเดียวกับขามา คืนนั้นก็เลยนอนหลับไม่สนิท เพราะความรู้สึกยัง โคลงเคลงและนึกว่าอยู่บนเรือ

กลุ่มศึกษาทรัพยากรใต้ทะเล ก็มีประสบการณ์ ที่ไม่เคยลืมเช่นกัน จากการที่ต้องดำน้ำเพื่อสำรวจ สิ่งมีชีวิตยามค่ำคืนในทะเลที่จังหวัดชุมพร รองฯ สอง ของ นสร. ในขณะนั้น หรือ ผบ. นสร. ในปัจจุบัน ก็มีความเป็นห่วงใยในเรื่องความปลอดภัยจึงต้อง มาร่วมดำน้ำด้วย และเป็นอีกเรื่องหนึ่งที่น่าประทับใจ ที่นักปฏิบัติงานวิทยาการท่านหนึ่งซึ่งไม่ชอบว่าย น้ำเป็นที่สุด แต่เมื่อได้เข้าร่วมเป็นคณะสำรวจใน โครงการ อพ.สธ. ในครั้งแรกและได้รับความช่วยเหลือ จากผู้ร่วมทีม จนต่อมาได้ฝึกฝนจนเกิดความชำนาญมาก ถึงขนาดที่ได้มีโอกาสไปดำน้ำสำรวจทรัพยากรถึง มหาสมุทรแอนตาร์กติก แต่ก่อนจะไปก็เกือบเอาชีวิต ไปฝากในทะเลเหมือนกัน เพราะครั้งหนึ่งขณะดำน้ำ เพื่อทดลองชุดดำน้ำที่จะนำไปใช้ที่แอนตาร์กติก บังเอิญ เชือกที่ผูกติดกับทุ่นลอย หลุดจากห่วงมาพันที่ตีนกบ ทำให้ขึ้นสู่ผิวน้ำไม่ได้ จนอากาศในถังก็เกือบหมดแล้ว แต่ด้วยความโชคดีอีกครั้งร่วมกับการช่วยเหลือของผู้ ร่วมทีมจึงทำให้สามารถรอดชีวิตมาได้ จะว่าสิ่งที่เกิด ขึ้นทำให้จนเกือบเอาชีวิตไม่รอดแล้วอาจทำให้ตื่นเต้น หรือกลัวจนไม่กล้าดำน้ำอีก ก็คงไม่ใช่  เพราะวันรุ่งขึ้น ก็นำชุดดำน้ำชุดนี้ไปทดลองดำต่อที่แนวกันคลื่น บริเวณเกาะเตาหม้ออีก ไม่เสียแรงที่นำชุดดำน้ำมาฝึก ใช้ที่เมืองไทย ส่งผลให้สามารถผ่านการดำน้ำที่ชายฝั่ง
แอนตาร์กติกได้

หลายท่านถามว่าทำงานนี้แล้วได้อะไร ขอตอบ ว่า ได้อย่างมากมายมหาศาลที่ไม่สามารถจะบรรยาย เป็นตัวอักษรได้อย่างครบถ้วน และสิ่งสำคัญก็คือ

1. ได้ปฏิบัติงานสนองพระราชดำริของสมเด็จ พระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี ที่ทรง สืบสานพระราชปณิธานงานด้านการอนุรักษ์และ พัฒนาทรัพยากร สืบต่อจากพระบาทสมเด็จพระเจ้า อยู่หัว

2.ได้มีส่วนร่วมในการสนองคุณ และตอบแทน บุญคุณของแผ่นดินถึงแม้ว่าจะเป็นส่วนที่น้อยนิดก็ตาม

3. ได้เรียนรู้การปฏิบัติงานของกำลังพลใน หน้าที่ต่าง ๆ ของกองทัพเรือ ทั้งที่ปฏิบัติการอยู่บนบก ในน้ำ และที่อยู่ประจำเรือในหลายๆ รูปแบบ  ซึ่งทำให้ เกิดความประทับใจและเข้าใจทหารเรือได้ดียิ่งขึ้น

4.ได้พบเห็นความหลากหลายของสิ่งมีชีวิต และระบบนิเวศที่ล้วนแล้วมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้อง กันยากที่จะแยกออกจากกันได้  เหมือนดังคำที่ได้กล่าว ไว้ว่า "สรรพสิ่งล้วนพันเกี่ยว"  ซึ่งถ้ามนุษย์เราจะรู้จักคิด รู้จักใช้ รู้จักอนุรักษ์และพัฒนาทรัพยากรธรรมชาติ เหล่านี้ในแบบของปรัชญา "เศรษฐกิจพอเพียง" ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้ทรงพระราชทาน ไว้ให้กับประชาชนชาวไทยไปเป็นแบบอย่างในการ ปฎิบัติการดำรงชีวิต โดยที่ไม่เบียดเบียนผู้อื่น ไม่เบียด เบียนธรรมชาติ รู้จักสร้างภูมิคุ้มกันให้ตนเอง  ซึ่งถ้าเป็น ไปเช่นนั้น สิ่งมีชีวิตที่อยู่ในระบบนิเวศก็จะอยู่ร่วม กันอย่างสมดุลและมีความสุข

5. ได้ประสบการณ์มากมายหลายด้าน ที่ไม่อาจจะประสบและพบเห็นได้ในที่ทั่ว ๆ ไป ได้เห็นความ ร่วมมือร่วมใจของหน่วยงานต่างๆ

6.ได้ร่วมมือทำงานกับคณะทำงานที่มีความ สามารถหลากหลาย  มีความเสียสละ

7.ได้เพิ่มพูนความรู้หลาย ๆ ด้าน จากการ ประชุม การสรุปงานในแต่ละครั้งของการสำรวจ

8.ได้พี่-น้องที่เป็นเสมือนเครือญาติ ในระยะ เวลาอันสั้น

9. ได้ความสุขใจ ยามเมื่อเสร็จสิ้นภารกิจ

10.ได้ความรวย รวยความรู้ รวยประสบการณ์ รวยเพื่อน รวยน้ำใจ และรวยความสุข

11.ได้แบบอย่างที่ดี ได้ความสามัคคี ความเอื้อ อาทร ความห่วงใย ความมีน้ำใจ ความรู้สึกดี ๆ ที่มีต่อกัน และที่สำคัญที่สุดก็คือได้พบกัลยาณมิตร

ี้เรียบเรียงโดย ผศ.ธีรวรรณ นุตประพันธ์ ที่ปรึกษาโครงการอนุรักษ์พันธุกรรมพืชอันเนื่องมาจากพระราชดำริฯ
และ รศ.ผุสตี ปริยานนท์ หน่วยปฏิบัติการวิจัยสัตว์สะเทินน้ำสะเทินบกและสัตว์เลื้อยคลาน ภาควิชาชีววิทยา คณะวิทยาศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
จากหนังสือจากยอดเขาถึงใต้ทะเล ๒ สรรพสิ่งลวนพันเกี่ยว.. สู่ .. ประโยชน์แท้แก่มหาชน


 
 
 
@ 2007 www.tis-museum.org.. All rights reserved.
This site is best viewed with Microsoft Internet Explorer 6.0+ at a minimum screen resolution of 1024 x 768,
A minimum modem connection speed of 56Kbps. Also required Flash plug-in.